Hoe de Wereldomroep zelf terugkeek op 60 jaar internationale omroep

De Wereldomroep is helaas een beetje ondervertegenwoordigd in al het radio-, podcast- en tv-geweld rond 100 jaar Nederlandse radio, dat ik de afgelopen maanden met smaak heb geconsumeerd. In de zeer lezenswaardige boeken ‘Moet je horen’ van Govert van Brakel en ‘We waren erbij’ van Jan Westerhof speelt Radio Nederland Wereldomroep ook niet meer dan een bescheiden figurentenrol. En dat, terwijl in de studio’s aan de Bothalaan en later aan de Witte Kruislaan sinds 1947 heel wat meer uurtjes doortimmerde radio zijn geproduceerd dan bij de broeders en zusters ‘aan de ander kant van het hek’, dat vroeger om het Mediapark stond.

Toen de Wereldomroep in 2012 haar laatste adem uitblies, was er wel veel aandacht voor het verdwijnen van dit omroepinstituut. Maar ook toen lag de focus (te) vaak op de Wereldomroep als vakantiezender, wat uiteindelijk maar een heel klein onderdeel was van het veelzijdige en veeltalige takenpakket van RNW.

Vijf jaar eerder, in 2007, bestond de Wereldomroep 60 jaar en leek er nog geen vuiltje aan de lucht. De omroep keek vol zelfvertouwen vooruit maar gebruikte het jubileumjaar ook om haar eigen geschiedenis voor het nageslacht vast te leggen door zoveel mogelijk oude collega’s hun verhaal te laten doen. Zo ontstond de vierdelige documentaireserie ‘1947-2007, Zestig jaar Radio Nederland Wereldomroep.

Deel 1: De geschiedenis van Radio Nederland Wereldomroep

Deel 2: De geschiedenis van de taalredacties

Deel 3: De journalistieke keuzes

Deel 4: De luisteraars van de Wereldomroep

Redactie en regie van deze serie: Maarten Stultjens en Gert-Jan Wijma. Techniek: Arnold Pieterse en Rick Kingma. Archief: Martien Sleutjes en Pieter de Rooij. Verteller: Peter Veenendaal.